Yosunların Vahşi Güzelliği

Vermont’un Kuzeydoğu Krallık bölgesinde büyüyen çiçek tasarımcısı Emily Thompson, bölgenin orman zeminini kaplayan ve buzul kayaları boyunca sürünen kadifemsi yosunlara hayran kalmıştı. “Moss çok verimli ve nefis” diyor. “Her parça kendi küçük diyarıdır.” 2009 yılında adını taşıyan New York merkezli stüdyosunu açtığından beri, 2011’de Beyaz Saray’daki Noel ağaçlarının altında yarattığı masalsı bahçelerden, süs olarak kullandığı yosun ve liken kaplı taşlara kadar, bitkiyi sık sık düzenlemelerine dahil etti. 2021’de New York Halk Kütüphanesi’nin ana şubesinde bir düğün için. “Yosunun kendi iyiliği için kutlandığını görmek hoşuma gidiyor” diyor ve çiçek tasarımında tarihsel olarak perde arkasında oynadığı, köklerini kapsayan rolden bahsediyor. heykelsi enstalasyonlar inşa etmek için kullanılan saksı orkideleri veya kümes telleri. Ancak tasarımcılar giderek daha fazla yosunu ilgi odağı haline getirdikçe, tatil çelenklerinde yaprak dökmeyen bitkilerin yerine onu benimsedikçe veya şömine rafları ve masa üstleri boyunca yosun parçalarını örttükçe bu yaklaşım değişiyor.

Bryophyta taksonomik grubunda sınıflandırılan gerçek yosunların ne kökleri ne de çiçekleri vardır ve çoğu bitki örtüsünün topraktan su ve besin çekmek için kullandığı damar sistemlerinden yoksundur. Yine de bazıları kendi ağırlıklarının 40 katı kadar nemi emebilirler; bu, çöller de dahil olmak üzere neredeyse her ortamda yosun büyümesine izin veren özelliklerden biridir. Yüz milyonlarca yıl önce karada kolonileşen ilk bitkiler olan bu bitkiler, insanlar tarafından binlerce yıldır izolasyon ve yatak takımlarından savaş alanı bandajlarına (sphagnum yosununun antiseptik özellikleri vardır) kadar her şey için kullanıldı. Ancak yine de yosun (mütevazı ve kelimenin tam anlamıyla ayaklar altında) Batılı doğa bilimciler tarafından uzun süredir gözden kaçırılıyor. “Gathering Moss” (2003) ve “Braiding Sweetgrass” (2013) adlı makale koleksiyonlarının yazarı olan briyolog Robin Wall Kimmerer’e göre, bitkiye yönelik saha rehberleri yakın zamana kadar mevcut değildi ve birçok türü hala mevcut değil. ortak isimleri var. Aslında, yosun olarak bilinen en popüler bitkilerden bazıları aslında yosun değildir (İrlanda yosunu karanfil ailesine aittir; İspanyol yosunu bir bromeliaddır). Ancak Kimmerer’in minyatür ormanlarla karşılaştırdığı, tek hücreli kalın yapraklardan oluşan gölgelikler ve çeşitli mikroskobik organizma popülasyonlarıyla tamamlanan yosunlar, düşük profillerine rağmen ekosistemimizde su tablasını ve toprak sıcaklığını düzenleyen çok büyük bir rol oynuyor. Likenlerle birlikte dünyadaki karasal karbonun üçte birini yakalayarak atmosfere salınmasını engellerler.

Los Angeles çiçek tasarım stüdyosu Isa Isa’nın kurucusu SOPHIA MORENO-BUNGE, özellikle tatillerde İspanyol yosunuyla çalışmaktan hoşlanıyor. “Tüylü bir yapısı ve gümüş rengi bir tonu var, bu yüzden neredeyse doğanın cicili bicili gibi” diyor. Geçen Noel’de, aralarında iç mimar Kelly Wearstler’in de bulunduğu müşteriler için Maurice Sendak canavarlarını hatırlatan tüylü çelenkler ve masa üstü süsleri yapmak için bunu kullandı.

Los Angeles’ta yosun bulmak zor olabilir, ancak daha kuzeyde yosun, manzaranın belirleyici bir unsurudur. Portland, Oregon merkezli çiçek tasarımcısı Françoise Weeks, kıvrık ağaç kabuğu, kurutulmuş tohum kabukları ve kır çiçeklerinin de yer aldığı soyut ormanlık duvar heykellerini yaratmak için çeşitli türleri kullanıyor. Yeşil yosunlar, Kuzeybatı Pasifik’in ılıman ve ıslak bölgelerinde yetişiyor, ancak bazı türleri dünyanın kuraklığa en dayanıklı bitkileri arasında yer alan bitkiler, iklim değişikliğinin neden olduğu aşırı hava koşulları çağımıza özellikle çok uygun olabilir. Birkaç yıl önce Portland’da bir sıcak hava dalgası yaşandığında Weeks, şehrin her yerinde bulunan yemyeşil postun kahverengiye döndüğünü görünce paniğe kapıldı. “Ama sonra yağmur yağdı ve yeşil yeniden geri geldi” diyor.

İngiltere’de de bazı yerlerde yosun o kadar çok büyüyor ki, bahçıvanlar kaldırım taşlı yolları ve dış mekan merdivenlerini düzenlerken yosunu kendi mülklerinden topluyorlar. Wiltshire’daki Bayntun Flowers’ın kurucusu çiçekçi Polly Nicholson, tedarikini bu şekilde sağlıyor. “Kullandığınız yosunun nereden geldiğini bilmek önemlidir” diyor ve bataklıklardan ve diğer vahşi alanlardan yosun ve turbanın çıkarılmasının büyüyen bir çevresel sorun olduğunu ekliyor. Nicholson’un en çekici yosun kreasyonları, onun üstlendiği yaklaşımlardır. kokedama veya Japon yosun topları. Wabi-sabi’nin veya kusurlu güzelliğin bir ifadesi olarak kabul edilen kokedama, kökleri büyüyerek saksı şeklini alan bitkilerle kullanılan bir bonsai tekniğinden evrimleşmiştir. Nicholson kendi versiyonlarını oluşturmak için karaca otlarının köklerini nemli üst toprakla kaplıyor ve kiri yosunla, ardından sicim ile sarıyor ve çoğu zaman bunları atölyesinin kirişlerine asıyor.

Londra merkezli çiçek tasarımcısı Shane Connolly, ara sıra stüdyosunun dışındaki patikadan topladığı yosunu, katı resmiyete karşı bir karşı nokta olarak kullanarak, aranjmanlarında mümkün olduğunca doğal görünmesini tercih ediyor. “Yerden yeni çıkarılmış gibi görünmesini seviyorum” diyor. Los Angeles merkezli tasarımcılar Michael Woodcock ve Pretend Plants & Flowers’tan Ezra Woods da benzer şekilde düşünüyor, bazen etkinlikler için masaların ortasına yeni kazılmış yosun bırakıyorlar. Woodcock yüksek dokulu parçalar için “Düzgün ve pürüzsüz bir şey değil” diyor. “Orman zemininin halısını andıran eğrelti otları ve ince dallar var.” Sonuçta yosunun güzelliği kısmen vahşiliğinde, geçmişte kalmış bir dünyayı -ya da belki de gelecekteki bir dünyayı- insan ayaklarının ayak basmadığı bir şeyi canlandırma yeteneğinde yatıyor.

Fotoğraf asistanları: Sarah Gardner, Serena Nappa. Çiçek sanatçısının asistanı: Tate Obayashi