Bu Onun Değil Bebeğim: Bob Dylan Şehre Özel Coverlar Çalıyor

Bob Dylan’ın hayran hizmeti yapmadığı biliniyor. Bir folkie olarak elektriğe yöneldi. Ana akım bir sanatçı olarak İsa evresi yaşadı. Noel albümleri: Herkese göre değil.

Dylan, canlı gösterisinde de kalabalığı memnun eden biri değil, en azından geleneksel anlamda. Bloomberg’e göre yaklaşık 40 yıl önce Never Ending Tour olarak adlandırılan turnesine başladığından bu yana 2.500’den fazla konser verdi ve şarkılarını sıklıkla yeni düzenlemelerle seslendiriyor. Ancak son yıllarda 82 yaşındaki Dylan, piyanonun başına büyük ölçüde taş gibi oturdu ve kalabalığa birkaç kelimeden fazla şaka yapmadı. Daha önce söylediği gibi, “İçimdeki adam bazen görülmemek için saklanıyor.”

Bu nedenle Dylanologistler, adını 2020 albümünden alan Rough and Rowdy Ways World Wide Tour’un bir özelliği karşısında bu kadar şaşırmış ve büyülenmiş: coğrafi olarak uygun coverlar.

Her şey 1 Ekim’de, Dylan’ın Kansas City, Mo.’da bir yıldan fazla bir süreden sonra ilk kez Amerika randevusunda oynamasıyla başladı; ilk olarak Wilbert Harrison ve ardından Beatles tarafından meşhur edilen Leiber ve Stoller standardı “Kansas City” ile açıldı. . Birkaç gün sonra Dylan, şehrin yerli oğlu Chuck Berry’ye saygı duruşu niteliğindeki St. Louis sergisini “Johnny B. Goode” ile açtı. Sırada Dylan’ın “Chicago’da Doğdu” şarkısıyla açılış yaptığı Chicago vardı.

Geçtiğimiz yıl en sevdiği şarkılardan bazılarının özetini içeren “Çağdaş Şarkının Felsefesi”ni yayınlayan Dylan, 60 yıl önce Greenwich Village’da halk standartları çalışması yaptığından beri Amerikan şarkı kitabının küratörü olarak tanınıyor.

Ancak bu performansların göz kamaştırıcı doğası Dylan’ın hayranlarına alışılmadık geldi.

Dylan konserleri hakkında bir haber bülteninin ve “Vaktimi Söz Vermek: Bob Dylan Grup Üyeleriyle Konuşmalar” kitabının yazarı Ray Padgett, “Beklemediğimiz bir şekilde kalabalıkları memnun etti” dedi.

Padgett, “Neredeyse benzeri görülmemiş bir şey” diye ekledi.

Neredeyse, tamamen değil. Padgett, Dylan’ın 1986’da Tom Petty ile aynı adı taşıyan kasabada “Kansas City” şarkısını seslendirdiği bir gösteriye ve 1988’de Montreal’de yerli Leonard Cohen’in başyapıtı “Hallelujah”ın cover’ının yer aldığı bir konsere dikkat çekti. Dylan’ın çağdaşları arasında favorisi.

Konserler, cihazların keselere kilitlendiği “telefonsuz deneyimler” olduğundan, son performansların görüntülerini bulmak zor. Ancak ses kayıtları YouTube’a ulaştı. Bir dinleyin:

• Dylan, 1 Ekim’de Kansas City’de “Kansas City”yle açılışını yaptı.

• Dylan, 4 Ekim’de St. Louis’de “Johnny B. Goode” ile açılışını yaptı ve Berry’nin “Nadine” şarkısıyla kapattı.

• Dylan, 6 ve 7 Ekim tarihlerinde Chicago’da, Paul Butterfield Blues Band’in popüler hale getirdiği “Born in Chicago” şarkısıyla açılış yaptı. Bu şarkının bir kısmı Dylan’ı 1965 Newport Folk Şenlik’teki ünlü elektrik seti sırasında destekledi. Her iki geceyi de Chicago blues performanslarıyla ilgili şarkılarla kapattı: Muddy Waters’ın “Forty Days and Forty Nights” ve Howlin’ Wolf’un “Killing Floor”.

• Dylan, 16 ve 17 Ekim’de Indianapolis’te Indiana’nın sahibi John Mellencamp’ın “En Uzun Günler” adlı oyununu oynadı.

• 20 Ekim’de Cincinnati’de ve 21 Ekim’de Akron, Ohio’da Dylan, Kentucky’den Dwight Yoakam’ın “South of Cincinnati” adlı eserini canlandırdı.

• Dylan, 29 Ekim’de Montreal’de Cohen’in “Dance Me to the End of Love” şarkısını çaldı.

• Ve 16 Kasım’da Manhattan’ın Beacon Tiyatrosu’nda – Riverside’dan sadece birkaç blok ötede – Dylan, Billy Joel’in “New York State of Mind” adlı eserinin ilk dizeleriyle alay etti.

Dylan’ın Baltimore’da programlanmış gösterileri var (belki de bir Animal Collective hayranıdır?); Richmond, Va.; Huntington, W.Va.; ve diğer birkaç Doğu bölgesi.

Beklenmeyen eklentileri açıklayan nedir?

Dylan’ın düzenli şarkı listesi, John F. Kennedy suikastı üzerine 17 dakikalık meditasyon olan “Murder Most Foul” dışındaki tüm parçaları içeren “Rough and Rowdy Ways” albümüne sabitlendi. Şimdiki zaman odaklılık göz önüne alındığında, belki de çoğunlukla ölen müzisyenlerin eski şarkılarının cover’ları, kendisinin daha önce ifade ettiği gibi “dün, bugün ve yarın hepsini aynı odaya” yerleştirme şeklidir.

Belki de dikkat çekici derecede geleneksel olan hareket – “‘Kansas City’ – Kansas City’deki herkes bunu duymaktan bıktı” dedi Padgett, şekil değiştiren Dylan’ın denediği son kostüm. Belki sadece bu şarkıları seviyordur ve belki eski dostlarını onurlandırmak istiyordur.

Ya da oturup bunun nedenini merak etmenin bir faydası olmayabilir.