‘Dilek’ İncelemesi: Büyücünün Hoşnutsuz Çırağı

Ekim ayında The Walt Disney Company, Walt ve Roy Disney kardeşlerin sessiz tek makaralı komediler üretmek için bir stüdyo kurdukları günün yüzüncü yılını kutlayarak 100. yaş gününü kutladı. (Mickey Mouse 1928’den önce doğmayacaktı, bu yüzden beş yıl içinde başka bir parti daha bekliyoruz.) Şirket bize parti iyiliği olarak Disney’in tüm arka kataloğunu gelişigüzel yeniden tek bir şeye dönüştüren sevimli, gençleri çarpıtan önemsiz bir şey olan “Wish”i veriyor. büyülü evren. Peter Pan, Mary Poppins, konuşan fareler, özerk uçan makas, Cinderella’nın peri vaftiz annesi – kahretsin, Disneyland’ın gece havai fişekleri bile – bundan sonra köklerini Kral Magnifico adlı gümüş pompalı bir büyücü tarafından yönetilen bir Akdeniz adasında geçen bu animasyonlu prequel’e kadar izleyebilirler. Chris Pine’ın sesi) ve eşi Kraliçe Amaya (Angelique Cabral).

Magnifico, halkını başarısızlığın acısından koruyan sevilen bir otokrattır. 18. yaş günlerinde vatandaşları ona kalplerindeki arzuyu – seyahat etmek, uçmak, ilham vermek, her umut göğüslerinden fırlayan bir küre gibi temsil ediyor – veriyor ve Magnifico’nun dileklerini yerine getirmesini bekliyor. Bir helikopter ebeveyni, bir şifacıyı ve FDIC sigortası olmayan bir bankayı birleştirirseniz fikri anlarsınız.

Yönetmenler Chris Buck ve Fawn Veerasunthorn, Jennifer Lee ve Allison Moore’un senaryosundan yola çıkarak adayı cennet gibi, yumuşak pastel bir cennet olarak tanıtıyorlar. “Merhaba! Şalom! Selam!” Bir rehber turist teknesine ışınlanıyor. Karşılayan 17 yaşındaki Asha (Ariana DeBose), ziyaretçileri taşınmaya teşvik ediyor. Herkes bu büyülü krallığa bayılıyor.

Ta ki Asha, Magnifico ile iş görüşmesini kaçırıp kusurunu anlayana kadar. Dilek dileyenler en çok istedikleri şeyi unutmak zorunda kalıyor ve bu da annesi (Natasha Rothwell) ve büyükbabası (Victor Garber) gibi hayalleri gerçekleşmemiş olanların bunları kendi başlarına gerçekleştirmelerini engelliyor. Ne yapalım? Çözüm her Disney çizgi filminde olduğu gibidir: Kahramanımız saçlarını savurarak bir tepeye koşar ve özlemle ilgili bir balad söyler.

Tam o sırada, antropomorfik bir yıldız iniyor; hem ilkel (burada, “Dilediğin Zaman” ninnisinden önce geliyor) hem de kısa bacaklı, sevimli kalp şeklinde yüzü ve ET’den alınmış tavırlarıyla patronluk taslayan modern görünümlü bir karakter. Filmin retro tarzındaki evcil keçisi (Alan Tudyk, komik kabartma) ve çeşitli eski orman hayvanları ile karşılaştırıldığında, yıldız sanki kulübe bazı emojilerle vuruyormuş gibi görünüyor.

Tuhaf ve oldukça büyüleyici bir şekilde bu, ruhsal bir devrimi konu alan bir sinema filmi. Bir hümanist olan Asha, adalıları, yalnızca kendisinin mucizeler için bir kanal olduğunu vaaz eden işlemeli cübbeli adamı reddetmeye ikna edebilecek mi? Doğrudan tiyatro kamplarını hedef alan neşeli bir marş olan “I’m a Star”da şarkı yazarları Benjamin Rice ve Julia Michaels, doğanın (ve Disney hisselerinin) muhteşem gücünü şu lirik klasmanla övüyor: “Konu evrene gelince, biz ‘hepimiz hissedarız.’ Çarpıcı melodi, “Şimdi Ne Bildiğimi Bilmek”, ağır, muhteşem perküsyonla harekete geçiriliyor; geri kalanı ciddi ve geneldir, ancak DeBose’un staccato kadansı sakarini delmek için elinden geleni yapar. Magnifico’nun huysuz numarası “Aldığım Teşekkür Bu mu?!” bile neşeli doo-doo-doo’larla dolu ve alaycı bir kişiye, çalışkan medya holdingi için uygun bir doğum günü şarkısı gibi gelebilir: “Veriyorum ve veriyorum” ver, ver ve ver, diye üflüyor. “Hepsinin memnun olacağını düşünürdünüz.”

Dilek
Kara büyünün neon yeşili tasvirleri için PG olarak derecelendirilmiştir. Süre: 1 saat 32 dakika. Sinemalarda.