Nöbetçi Eczaneler
Abluka ve ağır taarruz altındaki Gazze Şeridi halkının, İsrail ordusunun “güneye gidin” davetine uyması, yerinden edilen yüz binlerce kişi için “kurtuluş” manasına gelmiyor.
Gazze kenti ve Gazze Şeridi’nin kuzeyinde yerinden edilen yaklaşık 1 milyon Filistinli, 3 haftadan kısa bir müddette güney bölgelere gitti.
Gazze’nin güneyinde yerinden edilen Filistinlilerin sığındığı hastane, okul ve tesislerdeki büyük kalabalığın yanı sıra kamu hizmetleri ve ulaşımda önemli zahmetler yaşanıyor.
Yerinden edilmiş Filistinliler için Gazze’nin güneyinde hayat, ekmek ve su kuyrukları ile çocukların karnını doyuracak bir lokmaya ulaşması ortasında zahmetli bir seyahat olmaktan öteye geçmiyor.
Yerinden edilmiş bireylerin anlattıkları, Gazze Şeridi’nin güneyinin İsrail’in taarruzlarından ve taarruzların sebep olduğu sıkıntı kurallardan uzak olmadığını gösteriyor.
İsrail, Gazze Şeridi’nin güney bölgelerine düzenlediği ataklarda da çok sayıda Filistinliyi öldürürken, kurtulanlar besin ve su eksikliği nedeniyle önemli dertli şartlarda hayata tutunmaya çalışıyor.
Yığılmış büyük kalabalıklar ve kaynak yetersizliği
Gazze’nin güneyi ve orta kesitlerinde yerinden edilmiş Filistinliler, kuzeyde olduğu üzere her vakit hava taarruzları, topçu atışları yahut çatışma sesleriyle uyanmak zorunda olmasalar da güne su, yiyecek ve yakacak arayışıyla başlıyor.
Gazze’nin orta kesitlerindeki Bureyc, Meğazi ve Nuseyrat Mülteci Kampları, Deyr el-Belah ve güneydeki Han Yunus ile Refah’ta yerinden edilmiş Filistinlilerin, günün birinci saatlerinde başlayan su ve besinin yanı sıra ekmek pişirmek için yakacak arayışı, gün batımına kadar süren bir seyahate dönüşüyor.
AA muhabirinin müşahedelerine nazaran Deyr el-Belah kentindeki ticari işletmelerde konserve ve kuru besinler da dahil hiçbir yiyecek çeşidi bulunmuyor.
Gazze’nin güneyindeki bu sıkıntı kurallar, son günlerde bölgeye gelen birçok Filistinliyi günlerce yiyeceksiz kalmaya yahut biraz bisküvi ve kirli su ile hayatta kalmaya zorluyor.
Bölge halkı, çatışmaların başlarında depoladığı yiyeceklerle ömrünü sürdürmeye çalışırken çatışmaların uzaması nedeniyle bu stoklar da tükeniyor.
Yerinden edilen Filistinlilerin ekmek ve su mücadelesi
Gazze Şeridi’nin kuzeyindeki Beyt Lahiya kentinden, Deyr el-Belah’ın en güneyindeki El-Haker bölgesine gelmek zorunda kalan Halide Abdunnebi, tuzdan arındırılmış bir bidon su elde edebilmek için her gün 3 kilometre yol katederek Deyr el-Belah’ın kuzeyindeki Mescid-i Aksa Şehitleri Hastanesine gidiyor.
Her gün sabah saat 06.00’da konutundan çıkan Abdunnebi, İsrail ataklarında yıkılan binaların ortasından geçip hastaneye ulaşıp oradaki su sırasını bekledikten sonra elde ettiği bir bidon suyla yaklaşık 4 saatlik bir seyahatin akabinde konutuna dönüyor.
Otuzlu yaşlarındaki Filistinli bayan için en zoru dönüş yolu. Zira, Abdunnebi, İsrail ataklarında yıkılan binaların enkazıyla dolu yollarda yırtık ayakkabılarla her gün yaklaşık 20 kilogramlık su bidonunu taşıyor.
Abdunnebi, kaldığı yere döndüğünde saat sabah 10.00’u geçmiş oluyor ve oğlunun, iki gün evvel yakındaki bir topraktan topladığı odunlarla yaktığı ateşte paslı bir metal sacın üzerinde ekmek yapmaya başlıyor.
Abdunnebi, 25 kilogramlık un çuvalını birkaç gün evvel 200 şekele (yaklaşık 50 dolar) yani olağan bedelinden 4 kat daha değerliye aldığını söyledi.
Abdunnebi’nin su getirmesi, ekmeği yapması, biraz peynir, biber ezmesi ve zahter ile kahvaltıyı hazırlaması saat 13.00’ı bulduğundan ailesiyle birlikte güne kahvaltı yerine kısıtlı bir öğlen yemeğiyle başlıyor.
Deyr el-Belah belediyesi konutlara her 3 günde bir 2 ila 5 saat müddetince su sağlayabildiğinden Abdunnebi’nin yatalak hasta kocası ve 4 çocuğunun elbiselerini yıkaması için az bir vakti oluyor.
Bölge halkı, belediyenin 3 günde bir sağlayabildiği yüksek oranda tuz içeren suyu, konutlarının çatısındaki depolarda biriktiriyor ve suyun kesildiği günlerde epey kısıtlı bir formda kullanıyor.
Barınaklarda yerinden edilen şahısların kuralları daha ağır
Kalacak mesken bulamayan yerinden edilmiş Filistinlilerin hayat kurallarının, başkalarına göre daha güç olduğu dikkati çekiyor.
Kalabalık okul odalarında yahut çadırlarda kalan bu bireylerin, gereksinimlerinin küçük bir kısmını karşılamak için yaklaşık 3 günde bir gelen besin ve su yardımlarını beklemesi gerekiyor.
Kendi topraklarında yerinden edilen Filistinliler, çok sık olmamakla birlikte yardım kuruluşlarının getirdiği, zerzevat, konserve yiyecek ve suyu içeren yardımlar alıyor.
Bölgesel ve milletlerarası kuruluşlardan gelen bu yardımların bir kısmı Mısır’dan Refah Hudut Kapısı üzerinden, bir kısmı da Ürdün’ün yaptığı üzere İsrail ile koordineli olarak havadan Gazze’ye ulaştırılıyor.
Bölgede besin unsurlarının bulunmaması nedeniyle bu yardımlar, günlük dağıtılan ekmeğin yanı sıra yerinden edilmiş şahısların tek geçim kaynağı olarak öne çıkıyor.
Dağıtılan yardım ölçüleri olağanda bir günlük olmasına karşın sıkıntı kurallar altında hayat süren yerinden edilmiş Filistinliler bu yardımları 3 günde tüketiyor.
Gazze Şeridi’nin güneyine yalnızca at otomobilleriyle ulaşabiliyorlar
Gazze Şeridi’nin güneyinde Filistinlilerin verdiği hayatta kalma savaşının bir diğer yüzü de ulaşım kasveti.
Bölgeye ulaşım sadece at otomobilleriyle sağlanabiliyor ve bunların sayısı da çok az. Bu araçlar, bilhassa ambulansların ulaşamadığı bölgelerde yaralıları taşımak için “son çare” olarak kullanılıyor.
Gazze’deki hastaların durumu da yerinden edilen bireylerden farklı değil.
Tıbbi imkanların yetersiz olması nedeniyle bu bireyler sıhhat hizmeti alamıyor ve doktora gitmeden evvel uzun mühlet beklemeleri gerekiyor.
Muayene olma talihini elde edenler için ise kuvvetli ilaç arama süreci başlıyor ve birçok vakit gereksinim duydukları ilaçların tamamını da bulamıyorlar. ???????