Cızırtılı Yemekler ve Stresli Yemekler Görüntü Games’e Sıcaklık Veriyor

Görüntü oyunlarında yiyeceklere genellikle “sarf malzemesi”, oyuncuya sağlık veya başka bir avantaj kazandıran bir kaynak denir. Ancak anlatısal bir yemek pişirme oyunu olan Venba’da yemek daha fazlasıdır: Üzerinde çalışılacak, zengin duygular aşılanacak, tadına varılacak bir şeydir.

Bir sahnede göçmen bir anne, üniversiteden eve dönmesini bekleyen oğluna yemek pişiriyor. Tavuk bagetleri yapışkan bir sosta kaynatılır; bütün bir balık bir tavada cızırdıyor; yavan bir altın köri köpüğü. Ancak oğul ortalıkta görünmüyor ve öğleden sonra ışığı söndükçe, nefis baharatlı yemeklerden oluşan cömert tabak soğumaya başlıyor.

Bu, tasarımcı Abhi Swaminathan’ın 1980’lerde Kanada’ya göç eden Hintli bir ailenin yaşadığı zorlukların izini süren Venba için aklına gelen ilk fikirdi. Konsept, Toronto’daki annesinin evinde “akşam yemeği için telaşlanırken” ortaya çıktı. Oyunun baş sanatçısı Sam Elkana’ya tesadüfen yakındaki bir restoranda kendi “amma”sıyla (Hindistan’da anne anlamına gelen bir kelime) ekmek bölen bir mesaj gönderdiğini hatırladı.

Venba’nın üç yıllık geliştirme aşamasına rağmen, hazırlanan ve henüz yenmemiş yiyeceklerden oluşan bu sahne, onu neredeyse hiç dokunulmadan final oyununa taşıdı. Bağımsız oyunun neredeyse tüm tematik itici gücünü içeriyor: Yemek yapmak temelde bir deva eylemidir ve nesiller arası ve coğrafi mesafe rahatsız edici bir melankoliye neden olabilir.

Swaminathan, “Aile bakıcısı rolüne getirilen Güney Asyalı kadınlar için yemek pişirmek çok önemli” dedi. “Yemeğe hayır derseniz ya da yemeğe gelmezseniz bu onları çok etkiliyor. Benim için düşünce şuydu: Neden bu?”

Temmuz ayında vizyona giren Venba, dokunaklı bir diasporik hikayede yemeği ön plana çıkararak Cooking Mama ve Cook, Serve, Delicious gibi atari tarzı yemek pişirme yaklaşımlarından ayrı duruyor! franchise’lar. Yemeklerinizi sınıflandırmaz veya oyuncudan, düğmelere tekrar tekrar dokunarak bir mutfak görevini tamamlamasını istemez.

Venba bunun yerine yemeğin duygusal rezonansıyla ilgileniyor ve bunu Thirsty Suitors, Tet ve yakında çıkacak Consume Me and Nainai’s Recipe gibi görüntü oyunlarının yanı sıra Michelle Zauner’in anı kitabı “Crying in H Mart” ve Bryan Washington’un kitabı gibi son kitaplarla sohbete sokuyor. “Aile Yemeği” romanı.

Toronto merkezli bir stüdyo olan Visai Games’in ilk projesi Venba, oyuncunun, kahramanın kendi annesi tarafından yazılan soluk ve sıçrayan yiyecek talimatlarını kullanarak tarifleri doğru sırayla bir araya getirmesini gerektiren hafif bulmacalar içeriyor. Daha da önemlisi, başarısızlığın herhangi bir yansıması yoktur; şefkatli aşçının yapacağı gibi baştan başlarsınız.

Hevesli oyunculara gerçek yemek pişirme bilgisi aktarmayı umduğunu sözlerine ekleyen Swaminathan, “Hikayede kötü bir yemek yapmak kural olarak imkansızdır” dedi. “Domateslerin önüne soğan ve aromatik maddeler koymak kadar basit bir şeyin bile bir nedeni var. Bu, oyuncuların talimatları körü körüne takip etmek yerine adımlar hakkında düşünmelerini sağlamakla ilgili.”

Venba’nın doyurucu bir rasam çorbası ve fermente hamurdan yapılan dosas adı verilen lezzetli krepleri içeren Tamil mutfağını canlı bir şekilde yeniden yaratması güçlü. Swaminathan, oyunun tariflerinden her birini kendisi pişirdi ve her adımı, daha sonra Elkana tarafından hafif animasyonlu, elle çizilmiş bir görsel tarzda yeniden tasarlanan fotoğraflarla titizlikle belgeledi. Oyunun ses tasarımcısı Neha Patel de benzer şekilde titiz davrandı; patlayan her hardal tohumunu ve sotelenen soğanı ocağının etrafına yerleştirilmiş bir mikrofon paketiyle yakaladı.

Gerçek dünyadaki pek çok sanal uğraş gibi, görüntü oyunlarında yemek pişirmek de hem bir soyutlama hem de bir izlenimdir.

Bu ay piyasaya sürülen anlatı-macera oyunu Thirsty Suitors’ın gastronomik sahneleri, yemekle ilgili olduğu kadar insanlarla, özellikle de baş kahraman Jala ve onun yargılayıcı annesiyle ilgili. Oyunun kreatif direktörü Chandana Ekanayake, “İlişkinin duygusal temposunu ayarlamak bizim için önemliydi” dedi.

Oyuncu, paratha adı verilen Hint gözlemesini yapmanın temelleriyle meşgulken – yağ, un ve suyun karışımını taklit etmek için analog bir çubuğu döndürmek; sanki bir tavayı sallıyormuş gibi hızla bir düğmeye basılıyor; Jala ile annesi arasındaki diyalog oynanıyor.

Yemek zamanı deneyimlerinden yola çıkan anlatının başrol oyuncusu Meghna Jayanth, “Birçoğumuz için ellerinizle bir şeyler yapmak veya ebeveynlerinizle ortak bir aktivite yapmak, başka türlü yapmak istemeyebileceğiniz bir sohbet başlatmanın bir yoludur” dedi. Güney Asyalı ailesiyle birlikte.

Jala’nın bir tarif hazırlamasına yardım edin, anne ve babasında “Ratatouille” benzeri bir geri dönüşe ilham verecek ve onları uzay ve zamanda Hindistan’daki önceki hayatlarına fırlatacak. Ancak böylesine aşkın bir deneyimden sonra bile Jala’nın annesi soğukkanlı, duygusal açıdan mesafeli tavrını koruyor: Kızının neredeyse kusursuz paratha’sı için “Tadı… güzel” diyor.

Aile, kutlama ve ait olma, Venba ve Thirsty Suitors’ın temel unsurlarıdır, ancak Jenny Jiao Hsia ve AP Thomson’ın yakında çıkacak olan daha karanlık Consume Me oyununda kaygı ve zorunluluk gizlenmektedir. Lucas Pope’un bürokratik bulmaca simülatörü Papers, Please’den ilham alan bu oyun, Hsia’nın lisedeki diyet yapma deneyimini keşfetmek için görüntü oyunlarının sayısal, hesaplamalı temellerini kullanıyor.

“Tartıdaki sayılara ve kalori sayılarına takıntılıydım” dedi.

Oyuncu, Jenny rolünü üstlenerek yoga, makyaj uygulaması ve yaratıcılarının “yemek Tetris” dediği aktivitelere odaklanan bir dizi WarioWare tarzı mini oyunu tamamlıyor. Yönetmeniz gereken ihtiyaç ölçümlerinden biri (hem mide sağlığınızı hem de ne kadar cesur hissettiğinizi etkileyen enerji, ruh hali veya cesaret) sıfıra düşerse Jenny kabus gibi vizyonlar görür ve oyun sona erer.

Bir röportajda ergenlik çağında “düzensiz beslenmeye başladığını” söyleyen Hsia, oyunun yoğun konuyu parlak renkli bir şekilde ele almasının, kilolarını kontrol etmek isteyen insanlar için bir rehber olarak yanlış yorumlanabileceğinden endişe ediyor. Ancak olayların açıkça öğretici bir mesaj olmadan gelişmesi kasıtlı bir seçimdi.

Thomson, “Oyun bu sorunlara çözüm sunmuyor” dedi. “Size bunun Jenny için kendi hayatında nasıl gittiğini gösteriyoruz ve bu durumun mutlaka temiz veya tatmin edici bir şekilde çözümlenmediğini gösteriyoruz.”

Ekanayake’nin Thirsty Suitors için yayıncılara ve yatırımcılara kur yaparken açıkça değindiği görüntü oyunlarında özgün kültürel hikayeler anlatmak önem kazanıyor. Şu anki televizyon takıntısı olan K-drama’nın popülaritesi son yıllarda patlama yaşadı.

“Sunumumuzun bir kısmı, Netflix ve Amazon gibi platformların küreselleşmesi yoluyla sadece Güney Asya hikayelerini değil, diğer kültürlerden hikayeleri de daha geniş bir medya ve kültürün göstermeye başlaması fikriydi” dedi Ekanayake. Yiyecek ciddi anlamda sadece tavada bir anda belirmeyecek.

Venba’nın piyasaya sürüldüğü gün Swaminathan, bir grup Tamil YouTuber’ın oyunu oynadığını görmekten çok memnun oldu; aralarında amcası yanında oturan ve bulmacaları tamamlamasına yardım eden biri de vardı. “Oraya koyduğum her referans, her ayrıntı hepsini yakaladı” dedi.

Bunun gibi oyunlar, yaratıcıların, beyaz erkek kahramanların oynadığı aksiyon-kahraman gücü fantezilerinin ötesine geçmenin en görünür yollarından biri. Thirsty Suitors’ın anlatı lideri Jayanth, görüntü oyunlarındaki yemeğin hem görüntülerine, kokularına ve seslerine aşina olanlar için bir onay, hem de bilmeyenler için bir davet olabileceğini vurguladı.

Hindistan’da da zaman geçiren Jayanth, “Göçmen yemekleri Birleşik Krallık’taki mutfağın can damarıdır” dedi. “İnsanların kültürünüze katılmasını sağlamanın kolay bir yolu. Ama biliyorsunuz, eğer bizim yemeğimizi yiyecekseniz bizi de tanıyın. Biz de aynı derecede büyük ve canlıyız.”