Nöbetçi Eczaneler
Michael John LaChiusa’nın bir müzikale dair tatlı hayali “The Gardens of Anuncia”nın kalbinde, uzun süredir dostu ve işbirlikçisi olan ünlü Broadway koreografı Graciela Daniele’ye duyulan saygı ve takdir yatıyor.
Pazartesi günü Mitzi E. Newhouse Tiyatrosu’nda açılan gösteri, 2021’de San Diego’daki Old Globe Tiyatrosu’nda gösterime girdi. Orijinal oyuncu kadrosu büyük ölçüde bozulmadan bir Lincoln Center Theatre prodüksiyonu olarak geliyor ve Daniele, yönetmenliği ve koreografi görevlerini Alex Sanchez ile paylaşıyor. Ama şimdi yıldız, beğenilen sahne ustası Priscilla Lopez ve onun Anuncia (Daniele’nin günümüzdeki versiyonu) rolündeki bilinçli performansı, bu sevimli, biraz tekrarlayan ama güzelce söylenen, kardeş hayranlığına övgüyü zenginleştiriyor.
Anuncia, ömür boyu başarı ödülünü alacağı gün bahçesiyle ilgilenirken, Perón rejimi sırasında Buenos Aires’te kendisini yetiştiren kadınları düşünüyor. Ödül konusunda kararsız (“Bu kadar uzun yaşamak için kimin ödüle ihtiyacı var?”) ve tiyatroda onlarca yıllık çalışmasının (Daniele 10 Tony Ödülü adaylığı ve evet, 2021’de kariyerini kapsayan bir ödül aldı) domino etkisi yaptığını söyleyerek şaka yapıyor. öğrendiği ilk İngilizce kelimeden: “OK.”
Küçük yaşlardan beri yetenekli bir dansçıydı ve uluslararası başarıya geçmeden önce büyük bir ulusal dans şirketi tarafından işe alındı.
Ancak Mami’sini (Eden Espinosa), Tía’yı (Andréa Burns) ve Büyükannesini (Mary Testa) canlandırırken tutkuludur. Gösteride, Anuncia’nın dayanıklılığı ve şefkatiyle takdir ettiği bu anaerkil üçlü hükümdarın genç haliyle (Kalyn West) etkileşimini izliyoruz. Her kadın Anuncia için erkeklerle olan özel ilişkisini ayrıntılarıyla anlatıyor. Büyükanne, hizmetçisi olarak çalışırken tanıştığı ve hala limana her geldiğinde ona kur yapmaya izin verdiği denizci kocasından (Enrique Acevedo) “anlaşarak ayrılıyor”. Bir kızın kızı olan Tía, “Bıyık Kardeşler”in (Acevedo ve Tally Sessions) şehvetli tekliflerini hoş karşılıyor ama aynı zamanda bağımsızlığını da tercih ediyor.
Bu eserin en zengin karmaşıklıklarını sunan kişi Mami’dir. Anuncia, kocasının (yine Acevedo) yıllarca süren kötü muamelesinden sonra annesinin neden kızını adamdan nefret etmekten uzaklaştırmaya çalıştığını anlayamıyor. Valilik sekreteri olarak çalışmasına rağmen annesinin hükümete karşı duyduğu hoşnutsuzluğu da uzlaştıramıyor.
Hikayenin onun biyografisiyle mükemmel uyumu göz önüne alındığında, dizinin Graciela Daniele karakterini “Anuncia” olarak adlandırması kafa karıştırıcı. Ancak daha sonra ismin kaynağı olan İncil’deki duyurudan, zorluklara göğüs geren kadınların soyuna ilişkin olası bir açıklama yapıldı. LaChiusa, Juan Perón’un diktatörlüğünün paranoyası ile kendi belirsiz zamanlarımız arasındaki çağdaş paralellikleri merhametli bir şekilde abartmıyor; bunun yerine kadınların korunmak için uzun süredir birbirlerine nasıl güvendiklerini vurguluyor.
Tersine, onun hassas müziği daha keskin bir kenardan faydalanacaktır. Hoş müzik, sıcak piyanolar ve asılı zil sesleri ile doludur, ancak sözleri basmakalıp sözlerle doludur; Tía ona hayatın “müziğini dinlemesini” tavsiye ediyor, Büyükbaba “dünyayı toplamasını” söylüyor vb. Bunun daha tuhaf bir versiyonu, eski Anuncia’nın bahçesinde, büyülü gerçekçilik parıltıları arasında konuşan bir geyiğin (Sessions) ona “fırsat varken dans etmesini” tavsiye ettiği yerde gerçekleşir.
Bu bölümler, Mark Wendland’in çıplak sahnesinin arkasındaki boncuklu, çiçekli perdeden zarif bir şekilde çıkıyor ve basit harekete dayalı koreografi, Jules Fisher ve Peggy Eisenhauer tarafından duygusal bir şekilde aydınlatılıyor. Aktrisleri asma bahçede dolaşırken, Toni-Leslie James’in zarif dönem elbiseleriyle büyüleyici görünüyorlar – kadınların fedakarlıklarına ve teşviklerine övgüyü en iyi şekilde yansıtan bu küçük ölçekli müzikal de öyle.
Anuncia Bahçeleri
31 Aralık’a kadar Manhattan’daki Mitzi E. Newhouse Tiyatrosu’nda; lct.org. Çalışma süresi: 1 saat 30 dakika.