Aile Fotoğrafları Hiç Bu Kadar Şık Görünmemişti

Aile fotoğraflarınızı göstermek için telefonunuzu çıkarmayı veya sevdiğiniz birinin yüzünü boynunuza bir madalyona sokmayı unutun. Peki ya en sevdiğiniz anılarınızı sırtınıza taşıyabilseydiniz?

Güney Afrikalı tasarımcı Thebe Magugu’nun iki yıl önce annesi ve teyzelerinin eski resimlerinden esinlenerek “Geneology” adını verdiği bir koleksiyonda keşfetmeye başladığı fikir bu; hatta büyükannesinin portresini balmumu baskının bir parçası olarak dahil ettiği bir gömlek tasarladı. .

Bay Magugu, “Geldiğim kasabadaki her evde aile fotoğrafları sergileniyor ve bu bir gurur kaynağı” dedi. “Bu yüzden gömleğin üzerinde bir tane bulundurmanın mantıklı olduğunu düşündüm. Ama sonra ne zaman giysem, herkes gömleği beğendiğini ve kendisine sahip olmayı dilediğini söylüyordu.”

Geçen ay bu dilekler, herkesin Thebe Magugu web sitesine gidebileceği, favori bir fotoğrafını yükleyebileceği ve parlak, üniseks bir gömleğin kendi versiyonunu kişiselleştirebileceği üç haftalık bir süre olan Heirloom gömlek projesinin deneme çalışmasıyla gerçeğe dönüştü. Bay Magugu başabaş için 50 sipariş almayı umuyordu. Bunun yerine dünyanın her yerinden insanlardan birkaç yüz tane aldı (Michelle Obama, annesi Marian Robinson’un fotoğrafının bulunduğu bir tane sipariş etti).

Bay Magugu, birisinin “Lady Gaga’yı yüklemeye çalışacağından” endişeleniyordu, ancak hiçbiri anlamsızlık hissetmedi. Hepsinde kapsayıcı bir trajedi duygusu vardı, dedi. Başvuruların çoğu vefat etmiş kişilerden oluşuyordu.

“Güç için ölen insanları çağırmanın bir anlamı olduğunu düşünüyorum” dedi. “Ne zaman kendimi rahatsız, güvensiz ya da yersiz hissetsem, hep büyükannemi düşünürüm çünkü onunla her zaman modaya girme konusunda konuşmuştum ve o da hep şöyle derdi: ‘Bir gün ben ön sırada olacağım.’”

Büyükannesi 2009’da öldü, ancak Bay Magugu şunları söyledi: “Gömleğini giydiğimde bu neredeyse bir tılsım, bir güç sembolü gibi oluyor. Pek çok insan için de aynı durumun geçerli olduğunu düşünüyorum. İnsanlar hayatlarında bu kadar etkisi olan kişileri unutmak istemiyorlar.” Yadigarı bir gömleğin “bir bakıma kamuya açık bir kayıt gibi” davrandığını söyledi.

“Dürüst olmak gerekirse bunun muhtemelen yaptığım en önemli projelerden biri olduğunu düşünüyorum.”

Bu nedenle ve projenin son teslim tarihini kaçıran müşterilerden hâlâ e-postalar aldığından, girişimi farklı tarzları içeren yıllık bir etkinlik haline getirmeye karar verdi. Gelecek yıl kadınlar için bir gömlek ve erkekler için bir jalabiya eklemeyi planlıyor – Bay Magugu, “Bunu zaten çizdim” dedi – ayrıca bir çanta da eklemeyi planlıyor, ancak temel gömleği de bir seçenek olarak tutuyor. Stiller XS’den XXXL’e kadar değişmeye devam edecek.

Bu arada, ilk parti gömleklerin Aralık ayı başında, tam da tatil zamanında teslim edileceğini ve bir sohbet başlatıcı olarak hareket edeceğini söyledi; Modanın, sadece bir hediyelik eşya veya yenilik tişörtü fikrinin ötesine geçen insani bağı nasıl yaratabileceğine dair bir test örneği.

“Belki birbirimizi farklı bir şekilde tanırız” dedi. Bu amaçla bu yılın müşterilerinden bazıları gömleklerinin ardındaki hikayeleri paylaşmayı kabul etti.

Cynthia Erivo, İngiliz aktris ve şarkıcı

“Bu, annem ve kız kardeşimin, kız kardeşimin Eylül 1989’da doğmasından birkaç gün sonra çekilmiş bir fotoğrafı. Onlar benim ailem ve onları çok seviyorum ve ikisini de böyle bir durumda görmek. hassas alan çok özeldir. Böyle bir şey giyebilmek hem kız kardeşimi hem de annemi yanımda taşımanın bir yolu çünkü onları pek göremiyorum; Çok seyahat ediyorum ve çok uzaklara gidiyorum.”

Lupita Nyong’o, Meksikalı-Kenyalı oyuncu

“Büyükannem Dorca Owino Amolo’nun her zaman eğilip çalıştığını hatırlıyorum. Hiçbir zaman boş durmadı. Çiftliğinden mısır topladı, çekirdeğini çıkardı, güneşte kuruttu, öğütülmesi için yerel değirmene gönderdi ve ardından onu tüm ailenin yemesi için büyük yığınlar halinde lezzetli Ugali olarak pişirdi. Kendi sebzelerini yetiştirdi, kendi hayvanlarını yetiştirdi, kendi sütünü mayaladı. Süpürdü, yıkadı, fırçaladı, fırçaladı, doğradı, karıştırdı, dövdü, yuvarladı. Ve tüm bunları sessizce, hızla, zarafetle ve neşeyle yaptı. Büyükannem bana çalışmanın sevginin bir ifadesi olabileceğini öğretti ve ben de bedenimin çalışmalarını nasıl seveceğimi ondan öğrendim.”

Young Stunna, Güney Afrikalı şarkıcı

“Bu, merhum büyük büyükannemin tam kilise kıyafeti giymiş, o dönemde bina veya çadır almaya paraları yetmediği için kilise arkadaşlarıyla birlikte kilise ayinini dışarıda gerçekleştirirken çekilmiş bir fotoğrafı. Kendisi eskiden gerçekten kilise insanıydı ve bunca yıldır torunları ve torunlarının çocukları için dua ettiğini fark ettim ve bugün burada olmamın en önemli nedenlerinden biri de bu.

Büyüdüğümde her pazar evde kilise ayinleri düzenlerdik, tüm kilise üyeleri onun evine gelirdi. Düzgün şarkı söylemeyi orada öğrendim ve bu yüzden müziğe bu kadar derinden aşık oldum. Neredeyse her şeyi ondan öğrendim: nasıl yemek yapılır, nasıl temizlenir. Eskiden olduğu gibi ayinleri aksatmıyorlar ama ben hala çok dua eden, inançlı ve her zaman istediği şey için savaşan ibadet eden bir çocuğum ve bunların hepsi onun öğretileri sayesinde.”

Temi Otedola, Nijeryalı oyuncu

“Bu fotoğraf annem Nana Otedola’nın 1975 yılında Nijerya’nın Kaduna Eyaletinde çekilmiş. Bu annemin en sevdiğim fotoğrafı. Çok fazla eski aile fotoğrafım yok, bu yüzden her birine değer veriyorum. Yaşım ilerledikçe anne ve babamın gençlik fotoğraflarını görmek beni daha derinden etkiledi. Bunu seçtim çünkü annem benim rol modelim ve hayatımdaki en önemli kadın.

Kıyafetlerin benim için gerçekten nostaljik değeri var. Farkında olmasam da kot pantolonumu, ceketimi ya da takılarımı belli anılarla ilişkilendiriyorum. Bu yüzden üzerinde en sevdiğim insanlardan birinin yüzünün yazılı olduğu bir şey giymek güçlü ve daha da duygusal hissettiriyor.”

Jordan Roth , Amerikalı tiyatro yapımcısı

“Bu, neredeyse 98 yıl yaşayan büyükannem Sylvia. 1950’lerden kalma bu resmi nispeten yakın zamanda buldum. Sylvia’nın birçok çantası ve mücevheri bende var ve bunları taktığımda her zaman onu da yanımda götürüyormuşum gibi hissediyorum. Bu parça sadece onu yanıma almamı değil aynı zamanda sürücü koltuğunu da ona vermemi sağlıyor.”

Kimberly Drew, Amerikalı küratör ve yazar

“Bunlar iki büyükannem Minnie Mack ve Barbara Louise Salley’nin fotoğrafları. Varlığımı mümkün kılan bu kadınları anmak istedim. Çoğu zaman Siyah kadınlar yaşamda ve ölümde görünmez oluyor. Bu kadınları omzumda taşıyabilmek dünyalara bedel. Her ikisi de akıl hastalıklarıyla yaşadılar ve kendilerine bolluk içinde yaşamaları için gerekli kaynakları sağlamayan bir dünyada mücadele ettiler.

Ben de akıl hastalığıyla yaşayan torunları olarak onları onur nişanı olarak taşıyorum. Başımı dik tutarak onlarla birlikte yürüyorum çünkü onların benimle birlikte her odaya girdiklerini biliyorum. Depresif dönemlerimde yanımdalar. Sevinç ve sevgi anlarında yanımdalar. İlaçlarımı almam gerektiğini hatırlatıyorlar. Bana vahşi kalmamı hatırlatıyorlar.”